Karawik musimy się przenieść bo kończymy 2011 rok, nie 2010
Wszystkiego naj

Ja spędziłam sylwestra u znajomych i co najlepsze oglądając ich wesela A śmiechu było ...

Pomijając złamaną nogę Inki to był to najlepszy, najbardziej przygodowy, nieprzewidywalny, spontaniczny Sylwester na jaki przeżyłam!
W skrócie:
Pojechałyśmy do Manufaktury (odbywał się tam miejski sylwester) i na wstępnie okazało się, że nie można wnosić procentów... Co zrobiłyśmy? Zgadnijcie ^^
Potem jak już weszłyśmy pobujałyśmy się do muzyki zespołu "Kamień, kamień, kamień" a potem moim dziewczynom zachciało się jeździć na łyżwach (było to już o jakieś 23:40) no i one sobie poszły jeździć a ja się im przyglądałam (Cóż... musiałam uważać na swoje zdrowie ) no i traf chciał, że o 23:55 moja koleżanka tak nieszczęśliwie upadła, że złamała sobie nogę... więc północ przeżyłyśmy osobno (one pod daszkiem lodowiska, ja niedaleko ich ). No to już później do nich dołączyłam i czekaliśmy wspólnie z ratownikiem Robertem (mamy jego numer ) na pogotowie. Kiedy koło 00:40 R-ka zabrała koleżankę, my zmierzałyśmy do wyjścia... No i wyszłyśmy za bramki a tam wielka bijatyka! (z 10 kolesi kopało jednego) więc poszłyśmy do ochrony, żeby oni jakoś to ogarnęli a nie tylko się przyglądali, a Ci do nas "to nie ich sprawa". Troszkę na nich koleżanka nawrzucała, potem podbiegli do ochrony kolejni ludzie. W końcu ochrona ruszyła ale tamci zdążyli się rozbiec, a ten pobity koleś uciekł.
No to poszłyśmy na przystanek... jedziemy, jedziemy...a tu kierowca wychodzi zza tej swojej kabiny i pyta się kto z nas jedzie na krańcówkę. No to my mówimy mu, że my. A on do nas, że pierwszy raz prowadzi tą linię autobusową, nie zna trasy i czy możemy go poprowadzić (więc mogę powiedzieć, że byłyśmy GPSem autobusu )
Na koniec (koło 2) spotkałyśmy się z moim kolegą, chwilkę pogadałyśmy i w końcu wróciłam do domu...
Cóż... muszę przyznać, że było ciekawie

Kara po opowieści stwierdzam, że musiało być śmiechowo