Pierwsza cywilizacja miejska na terenach dzisiejszych Indii rozwinęła się w dolinie Indusu. W dorzeczu rzeki osiedlili się Drawidowie. Okres jej trwania to mniej więcej lata 2600-1900 p.n.e. Społeczność doliny Indusu znała obróbkę miedzi, a od około 2000 lat p.n.e. także brązu.
Dwa największe miasta to: Harappa i Mohendżo-Daro.

Miasta składały się z dzielnic otoczonych murem, którego przeznaczeniem była ochrona przed wylewami Indusu.
W zachodniej części Harappy znajdowała się cytadela, pełniąca funkcję twierdzy. Oba miasta posiadały kanalizację, wodociągi oraz budowle z cegły.

Używano pisma piktograficznego, jego fragmenty zachowały się na pieczęciach, mimo to do dziś nie udało się go odczytać.
Upadek kultury Indusu datuje się na około 1500 lat p.n.e, który najprawdopodobniej spowodowany był zmianami ekosystemu zaś inna teoria głosi, że kultura ta upadła na skutek najazdów Arjów.

Ariowie przynieśli swój język - sanskryt, a także znajomość jazdy konnej. Od około 1100 p.n.e. nauczyli się wytopu i obróbki żelaza. Ich religią był wedyzm, który opierał się na księgach objawionych - Wedach. W VI w. p.n.e. pojawiły się nowe wyznania: buddyzm, dźinizm i inne.
Około 900 roku p.n.e. ukształtowały się aryjskie państewka. Najstarszym z nich była federacja Bharatów. Od VI w. p.n.e. zaczęły pojawiać się liczne królestwa m.in.: Kośala, Magadha, Awanti, Gandhara, Watsa, Kuru, a także niezależne organizacje plemienne. W połowie IV w. p.n.e. dynastia Nandów opanowała Indie północne, zaś około 320 r. p.n.e. Ćandragupta z dynastii Maurjów zjednoczył liczne państwa i utworzył pierwsze indyjskie imperium, które później rozszerzył jego wnuk Aśoka.
Za jego rządów dynastia Maurjów panowała nad większością subkontynentu. Władca ugruntował w Indiach buddyzm.

W 185 roku p.n.e. Pusyamitra Sunga obalił ostatniego Maurję i zapoczątkował nową dynastię. Na początku I w. p.n.e. Indie zostały zaatakowane przez koczowników z Azji Środkowej. Założyli swoje państwa w Pendżabie i w regionie pustyni Thar a indyjskie imperium przestało istnieć. Hinduskim władcom dwa razy udało się ponownie zjednoczyć Indie, ale nie na długo. Raz uczynili to Guptowie a okres ich imperium to lata 320-550 a następnie dokonał tego Haresza (okres imperium 606-647).

Od VIII wieku rozpoczęły się najazdy muzułmanów. W 712 roku wojska arabskie zajęły Sindh i Mekran. Mahmud z Ghazni szerzył islam podbijając północno-zachodnie Indie (Kaszmir i Pendżab)

W 1175 roku Mohammed z Ghur wkroczył do północnych Indii. W 1189 zajął Lahaur w Pendżabie, w 1193 Delhi i Benares a w 1199 jego dowódca zajął Bengal. W 1193 najeźdźcy zakazali wyznawania buddyzmu, a w 1199 roku zniszczyli centrum tej religii. Pomogło to odrodzić się hinduizmowi. Kutb-ud-din Ajbak, który zarządzał Indiami w 1206 roku ogłosił się sułtanem Delhi, dając początek sułtanatowi, który przetrwał do 1526 roku.

W 1526 do Indii wkroczył władca Kabulu, Babur. Pokonał Ibrahima Lodiego, opanował Delhi, Agrę i założył panującą do 1857 dynastię Wielkich Mogołów. Najwybitniejszym przedstawicielem był Akbar, który objął tron w 1556 roku i panował do 1606 roku. W tym czasie zbudował imperium obejmujące większą część Indii i część Azji Środkowej. Odznaczał się tolerancją religijną, podjął próby stworzenia synkretycznej religii, która łączyłaby elementy najpowszechniejszych w imperium kultów.

Początek schyłku państwa przypadł na czas rządów Aurangzeba, za jego panowania imperium straciło wiele zie (Maharashtrę i Pendżab). Od południa naciskani byli przez konfederację Marathów. Wielką klęską było odebranie Delhi przez władcę Persji - Nadir Szaha.

W XVI w. do Indii zaczęli napływać Europejczycy, a w 1510 Portugalczycy zajęli wyspę Goa i zdominowali handel. W połowie XVI w. pojawili się Anglicy i Francuzi. W XVII w. powstało wiele miast (m.in. Madras, Bombaj, Kalkuta). Europejczycy do połowy XIX w. opanowali niemal całe terytorium Indii, a językiem urzędowym stał się angielski.

W 1885 r. powstał Indyjski Kongres Narodowy i rozwinął się ruch narodowowyzwoleńczy. Podczas I wojny światowej Kongres stał się partią masową, grupując siły anty-brytyjskie. Główną rolę odegrał Mahatma Gandhi. W 1929 r. Kongres wysunął hasło całkowitej niepodległości. Ostatecznie w 1947 roku Indie zostały podzielone na dwa niepodległe państwa: Pakistan i Indie.

W latach 1948-1949 między tymi państwami toczyła się wojna o Kaszmir. Od 1950 Indie są niepodległą republiką związkową o ustroju demokratycznym, członkiem brytyjskiej Wspólnoty Narodów.


Tekst opracowany i napisany przeze mnie. Bez zgody, zabraniam kopiowania!