Pierwsze ślady uprawy roli na subkontynencie indyjskim pochodzą z Mergarth, na wyżynach Beludżystanu. Pierwsza cywilizacja miejska tego regionu to tzw. Cywilizacja doliny Indusu. Okres jej trwania to mniej więcej lata 2600 - 1700 p.n.e. Nie wiemy nic na temat elementu etnicznego, który ją stworzył, ale przypuszcza się, że mogła to być ludność drawidyjska, która po najeździe Ariów zachowała się tylko na południu Półwyspu Indyjskiego. Społeczność doliny Indusu znała obróbkę miedzi, a od ok. 2000 lat p.n.e. także brązu. Zamieszkiwała w miastach, otoczonych murem, z wyraźnym prostopadłym rozplanowaniem ulic. Wyodrębniono nawet spichlerze, a w mieście Lothal nawet obmurowane doki portowe. Dwa największe miasta: Harappa i Mohendżo-Daro mogły w okresie świetności liczyć ok. 30-40 tys. mieszkańców. Dolinę Indusu utożsamia się często z Meluhha, które źródła sumeryskie wymieniają jako partnera handlowego. Społeczności te używały również pisma piktograficznego, którego próbki zachowały się na pieczęciach. Do dziś pozostaje ono jednak nieodczytane. Cywilizacja Indusu upadła prawdopodobnie na skutek najazdów z zewnątrz, przypisywanych Ariom. Datuje się je na ok. 1500 lat p.n.e.