Kiedy zaczęłaś grać?

Zaczęłam grać mając 17 lat. Wcześniej chodziłam do szkoły, byłam karcona przez tatę i mamę, nie tatę, mamę! Zwykłam jeździć do szkoły i wracać autobusem. Mieszkałam w Kalkucie. Wiesz, moim pierwszym filmem "Raja Ki Ayegi Baraat", a nie "Biyer Phool". Najpierw zaczęłam zdjęcia do "Raja Ki Ayegi Baraat", a dopiero potem do "Biyer Phool" mojego ojca, ale miały swoje premiery w ten sam dzień. 18. października 1996r. Wiesz, byłam taka szczęśliwa, że mogłam zagrać w "Raja Ki Ayegi Baraat". Nie miałam pojęcia co robię. Wyobrażam sobie, że teraz przyszedłby ktoś do mnie i powiedział "Raniji, mam dla Ciebie rolę, gdzie poślubiasz gwałciciela.", odpowiedziałabym "Naprawdę? Nie zrobię tego filmu." Ale wtedy tak o tym nie myślałam. Robiłam dużo filmów, ponieważ byłam podekscytowana, że dostaję tyle propozycji, a byłam wówczas debiutantką. Tamtymi czasy zrobiłam wiele filmów, ale pomogło mi to wybrać ścieżkę jaką chcę iść. Te filmy uświadomiły mi, że chcę robić znaczące kino, chcę kształtować nasz przemysł, a nie brać każdą rolę jaką mi się zaproponuje. Kiedy skończyłam "Raja Ki Ayegi Baraat" wzięłam wszystkich moich przyjaciół ze szkoły by zobaczyli film. Wtedy uświadomiłam sobie jaki on jest kiepski. Byłam bardzo spięta podczas seansu, ponieważ wszyscy się śmiali. Śmiali się kiedy ja płakałam. A mój brat powiedział "Ty nie płaczesz... Ty tańczysz. Czy przestaniesz się tak trzęś kiedy płaczesz?" Powiedziałam "ok". Kiedy słyszę "Raja Ki Ayegi Baraat" tyle wspomnień napływa do mej głowy.

Czy zamierzasz wyreżyserować film?

Wiesz, chciałabym robić w życiu wiele rzeczy. Nigdy nie zrobisz wszystkiego, co masz nadzieję zrobić. To pytanie jest naturalne dla aktora, który gra ponad dekadę. Na razie nie mam takich planów, ale nigdy nie mówię "nigdy", ponieważ nie wiem co Bóg ma dla mnie w planach. Możliwe, że wyreżyseruję film, a wtedy powiecie "O! Rani powiedziała, że nie chce reżyserować, a reżyseruje". Jeżeli znajdę w sobie energię i znajdę ciekawy projekt wtedy zdecyduję się na reżyserowanie.

Co Cię przekonało do ostatnich filmów - scenariusz czy zaproponowana rola?

Wiesz, grałam przeróżne role, pracowałam z bardzo utalentowanymi ludźmi i to pomogło mi wzrosnąć jako aktorce i jako osobie. Grałam niewidomą i niesłyszącą dziewczynę w "Black" i musiałam bardzo dojrzeć do tego filmu, a w tym czasie robiłam też romantyczne "Paheli", gdzie zakochałam się w duchu. Jest tyle do nauki od niewidomych i niesłyszących ludzi, których spotkałam podczas zdjęć do "Black". Każdy film jest dla mnie inny. W KANk grałam kobietę, która zdradza swojego męża. To nie było o zdradzie czy romansie, ale o podążaniu za głosem serca i tę wiadomość chciałam Wam przekazać. Musicie odnaleźć równowagę. Nie możecie powiedzieć "Hej! Ona zdradzała swojego męża i wszystko jest ok".

Jak trzymasz tak dobrą figurę i co robisz by być elastyczną do tańca w filmach?

Jestem klasyczną tancerką, więc... Wiesz na początku nie lubiłam tańczyć, a mój brat tak i moja matka zmuszała mnie do tego. Tak stałam się tancerką. Taniec jest czymś co naprawdę lubię i przychodzi mi to naturalnie. Jestem klasyczną tancerką.

Gdybyś nie była aktorką to kim?

Prawdopodobnie mieszkałabym w Kalkucie, miałabym męża i dwójkę dzieci. Robiłabym chappaty przepasana swoim sari. *śmiech* Naprawdę nie mam żadnych planów w życiu. Moja matka wpędziła mnie w aktorstwo i to jej zawdzięczam swój sukces.

Czy Twoja nowa miłość do krykieta spowoduje, że kupisz sobie zespół?

O mój Boże! Wiesz, aktorzy nie są tacy bogaci, na jakich się nas kreuje. Nie, nie. Nie mam planów na kupno drużyny.

Jest bliski związek pomiędzy Pendżabczykami, a Bengalczykami. Grałaś wiele ról Pendżabek...

Taaa... Mówię Ci, nawet ich małżeństwa są cudowne! Wiesz, jest ciekawa historia wyjaśniająca moją więź z Pendżabczykami. Byłam podmieniona w szpitalu. Nie, naprawdę! Śmiejesz się, ale nie znam swojej prawdziwej tożsamości - czy jestem Pendżabką, czy Bengalką. *śmiech* Pamiętam, że moja matka mówiła mi gdy byłam dzieckiem, że musiała o mnie walczyć, by mnie odzyskać, ponieważ miałam brązowe oczy... *ściąga okulary by pokazać swoje brązowe oczy, czemu towarzyszy chór "Nareszcie!" i rozbłyska więcej fleszy aparatów* Więc, hm... Z powodu moich brązowych oczu. Wiesz, za pierwszym razem kiedy mnie zobaczyła, zauważyła, że mam brązowe oczy, a następnego dnia dano jej inne dziecko. Kiedy poszła je karmić zobaczyła, że to dziecko nie ma brązowych oczu. Biegała po każdym pokoju w szpitalu krzycząc "Gdzie jest moje dziecko?!" i znalazła mnie u pendżabskiej rodziny i walczyła z nimi o mnie. Takie jest więc moje połączenie z Pendżabczykami. Do dzisiejszego dnia nie wiem czy jestem Pendżabką, czy nie, ale to jest prawdopodobnie powód dla którego z łatwością przychodzi mi ich odgrywanie w filmach. Kiedy dostałam propozycję "Dil Bole Hadippa!" powiedziałam "Zdecydowanie mogę to zrobić!"

Którzy aktorzy i aktorki z Hollywood i Bollywood Cię inspirują?

Lubię Maryl Streep, oglądam wszystkie jej filmy i myślę, że zrobiła wspaniałe filmy, różnej klasy i bardzo zróżnicowane, rok po roku. Zawsze umieram by zobaczyć jej filmy, jak tylko są ich premiery. Lubię też Toma Hanksa. Myślę, że jest bardzo dobrym aktorem i powoduje, że chcę oglądać jego filmy. Są dla mnie inspirujące. W Bollywood moim ulubionym aktorem jest Dillip Kumar. Obchodzenie z kamerą jest dla niego tak łatwe. Jest dla mnie inspirujący również z tego względu, że pracował z moim ojcem. Dla mnie, nie ma większego aktora od niego. A moją ulubioną aktorką z Bollywood jest Mumtaz.


Źródło, tłumaczenie: ja.

Ostatnio edytowany przez aamira (2010-05-21 19:47:48)